Detacheringsovereenkomst

De detacheringsovereenkomst is een overeenkomst waarbij drie partijen zijn betrokken, namelijk de werkgever (de ‘uitlener’), de werknemer (de ‘gedetacheerde’) en de opdrachtgever (de ‘inlener’). In geval van detachering wordt een werknemer door zijn werkgever ter beschikking gesteld aan een derde om onder diens leiding en toezicht werkzaamheden te verrichten.

Een gedetacheerde werknemer is op basis van een reguliere arbeidsovereenkomst in dienst bij zijn eigenlijke werkgever, de uitlener. Gedetacheerde werknemers zijn vaak hoogopgeleide mensen of specialisten, die juist omwille van hun specialisme door derden worden ingeleend.

Detachering biedt de inlener voordelen. Zo heeft de inlener een laagdrempelige toegang tot  goed opgeleid personeel. Omdat de inlener geen werkgeversverplichting heeft en de uitlener zorgdraagt voor de verloning en premieafdracht, zijn ook de administratieve lasten van de inlener beperkt. De inlener kan ook eenvoudig afscheid nemen van de gedetacheerde door de detachering, met in acht name van de met de uitlener overeengekomen opzegtermijn, te beëindigen. Dit kan ook indien de gedetacheerde langdurig arbeidsongeschikt raakt, zodat de inlener slechts een zeer beperkt ziekterisico draagt.

Een nadeel van detachering is dat gedetacheerden in de regel een salaris verdienen dat hoger ligt dan het salaris van het vaste personeel, hetgeen tot scheve gezichten kan leiden. Bovenop dit salaris moet bovendien in de regel een tarief aan de uitlener worden betaald.

Partijen die overwegen om werknemers in te lenen, resp. uit te lenen, doen er verstandig aan eerst de uitgebreide toelichting bij deze modelovereenkomst te lezen.